[ad_1]
جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزء لاینفک تمامیت ارضی ایران هستند که علاوه بر اهمیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی، نمایانگر هویت تاریخی و فرهنگی ملت ایران هستند.
به گزارش ایسنا، محمدمهدی سید نصری، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین الملل کودک در یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:
جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک جزء لاینفک تمامیت ارضی ایران هستند که علاوه بر اهمیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی، نمایانگر هویت تاریخی و فرهنگی ملت ایران هستند.
تمامیت ارضی یکی از اساسی ترین اصول حقوق بین الملل است که منشور سازمان ملل نیز از آن حمایت می کند. جزایر سه گانه ایرانی با تاریخ کهن و پیوند عمیق با فرهنگ و تمدن ایران در طول تاریخ بخشی از خاک این سرزمین بوده است، اما ادعای مکرر برخی دولت ها نسبت به این جزایر و تهدید تمامیت ارضی ایران نه تنها امنیت ملی را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه و آینده فرزندان این زمین را به خطر می اندازد.
جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در نقطه حساسی در تنگه هرمز قرار دارند که یکی از مهم ترین گذرگاه های انرژی در جهان محسوب می شود و کنترل این جزایر به معنای تأثیرگذاری بر جریان جهانی نفت و گاز است. و همین اهمیت ژئوپلیتیکی آنها را تبدیل به یک نقطه کلیدی برای امنیت ایران کرده و منافع ملی ایران را تغییر داده است. علاوه بر این، این جزایر به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی از نظر اکولوژیکی نیز حائز اهمیت هستند. حفاظت از این اکوسیستم ها برای نسل های آینده ایران ضروری و ضروری است.
فرزندان امروز و فردای ایران (نسل Z و آلفا) وارث این منابع طبیعی و استراتژیک هستند و حفظ و حراست از آنها وظیفه امروز ماست. از منظر حقوق بین الملل، حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه به صورت تاریخی، حقوقی و قراردادی به وضوح قابل اثبات است. اسناد متعددی از جمله نقشه های تاریخی و مکاتبات بین المللی در دوران قاجار و پهلوی بر این حاکمیت صحه می گذارد. در سال 1971، پس از خروج بریتانیا از خلیج فارس، ایران حاکمیت خود را بر این جزایر برقرار کرد. اگرچه برخی کشورها مدعی این جزایر بوده اند، اما هیچ دادگاه بین المللی یا نهاد حقوقی معتبری این ادعاها را تایید نکرده است. حفظ حاکمیت بر این جزایر نه تنها یک حق تاریخی است، بلکه تضمینی برای حفظ تمامیت ارضی ایران و انتقال این حق به فرزندان نسل های آینده است.
به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از حقوق بشر، حقوق کودکان شامل حق زندگی در محیطی امن، تحصیل و داشتن آینده ای باثبات است. حفظ تمامیت ارضی ایران به ویژه در مناطقی مانند جزایر سه گانه بخشی از تعهد ملی به این حقوق است. اگر تمامیت ارضی جزایر سه گانه ایرانی به خطر بیفتد، فرزندان نسل های آینده نه تنها از منابع اقتصادی، بلکه از هویت تاریخی و فرهنگی خود نیز محروم خواهند شد. حفاظت از این جزایر تداوم پیوندها و هویت تاریخی ایران را برای نسل های آینده تضمین می کند. امروز وظیفه ما این است که از این سرزمین ها به عنوان میراثی که حق مسلم نسل های آینده است محافظت کنیم. تضمین امنیت جزایر سه گانه نیازمند رویکردی چند بعدی است که شامل ابزارهای دیپلماسی، تقویت نظامی و ایجاد اجماع ملی می شود. علاوه بر این، آموزش نسل جوان در مورد اهمیت این جزایر و ایجاد احساس مسئولیت در قبال تمامیت ارضی یکی دیگر از اقدامات ضروری است. این آموزش باید شامل شناخت تاریخی، حقوقی و جغرافیایی این مناطق باشد تا فرزندان امروز آگاه و وارثان فردا باشند.
جزایر سه گانه، فراتر از یک موضوع ملی، نمادی از هویت و بقای ملت است. دفاع از این جزایر صرفا یک اقدام نظامی یا دیپلماتیک نیست، بلکه یک وظیفه انسانی در قبال فرزندان این سرزمین است که باید میراثی امن، پایدار و سربلند به ارث ببرند. در دنیایی که رقابت برای منابع و زمین هر روز پیچیده‌تر می‌شود، ایران باید با تکیه بر تاریخ، قوانین بین‌المللی و اراده ملی از جزایر سه‌گانه به عنوان بخشی از تمامیت ارضی خود دفاع کند. آینده فرزندان ایران به تصمیمات و اقدامات امروز ما بستگی دارد. با حفظ این میراث، پلی به سوی آینده ای روشن برای فرزندان نسل های آینده خواهیم ساخت.
انتهای پیام
[ad_2]
