باستان‌شناسان سراغ گورهای کوه خواجه رفتند

پروژه گمانه زنی برای ساماندهی قبور در منطقه کوه خوجه سیستانی برای مستندسازی تدفین ها و ارائه گاهشماری دقیق برای آنها ساخته شده است.

رضا مهرآفرین رئیس هیئت باستان شناسی گفت:

گمانه زنی برای ساماندهی قبور در محوطه جهانی کوه خواجه سیستان با حمایت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان و مجوز پژوهشکده با تیمی متشکل از پنج باستان شناس در استان سیستان آغاز شد. سطوح بالای کوه خواجه.

عضو هیئت علمی دانشگاه بابلسر بیان کرد:

کوه خواجه مهمترین ویژگی دشت سیستان است که در 20 کیلومتری جنوب غربی زابل به صورت جزایر کوچک در دریاچه هامون قرار دارد و حداکثر ارتفاع این کوه از دشت 120 متر و قطر آن حدوداً می باشد. دو و نیم کیلومتر .

مهر آفرین افزود:

این کوه در اوستا اوشیدا نامیده می شود. این کوه حداقل در سه دین زرتشتی، مسیحی و اسلام از قداست خاصی برخوردار است و همین عنصر تقدس همواره آن را به یکی از جذاب ترین مناطق مذهبی سیستان برای زیارت و تدفین تبدیل کرده است.

رئیس شورای باستان شناسی گفت:

علاوه بر عامل تقدس، موقعیت ژئوپلیتیکی این کوه از قدیم الایام آن را به پناهگاهی امن و حفاظت شده تبدیل کرده است و حداقل از قرن سوم قبل از میلاد در سطح و دامنه آن بناهای قابل توجهی مانند قلعه کافرون، قلعه چهل دوشیزه، قلعه کک کهزاد و … ساخته می شود

این باستان شناس خاطرنشان کرد: کوه خواجه پس از شهر در آتش وی افزود: این دومین محوطه باستانی سیستان است که موضوع تحقیقات و کاوش های باستان شناسی قرار گرفته است.

تاکنون باستان شناسان و پژوهشگرانی چون اشتاین، هرتسفلد، گولینی، سیدجادی، محمود موسوی، سرور انیمیتی، سیده لیلا بنی جمالی، کروش محمدانی و …. کوه خواجه و آثار آن را مطالعه و کاوش کرده اند.

یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه بابلسر گفت:

در طرح بررسی فشرده باستان شناسی دشت سیستان در سال 1384، 17 محوطه باستانی در سطح و دامنه کوه خواجه شناسایی شد که بر اساس گاهشماری نسبی، دو دوره استقرار قرن اشکانی/ ساسانی و میانه اسلامی برای استقرار آن پیشنهاد شد. علاوه بر جاذبه های تاریخی کوه خواجه، آثار و یافته های قابل توجهی مانند شومینه، نقاشی های دیواری، گچ بری، گل برجسته، شومینه سنگی و عناصر و تزیینات معماری منحصر به فرد بر اهمیت تاریخی این کوه افزوده است.

مهر آفرین گفت:

یکی از آثار قابل توجه کوه خواجه که در بسیاری از نقاط کوه به چشم می خورد، تدفین های سنگی است که هنوز به طور مستقل مورد بررسی قرار نگرفته و تاریخ گذاری آنها همواره مورد اعتراض باستان شناسان بوده است. از این رو لازم بود یک پروژه میدانی برای ساماندهی و مستندسازی این تدفین ها و همچنین ارائه یک زمان بندی دقیق برای آنها انجام شود.