اقیانوس‌ها در تنظیم دی‌اکسید کربن جوی نقش مهمی دارند

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که شکل و عمق کف اقیانوس می تواند تا 50 درصد از تغییرات میزان کربن ذخیره شده در اقیانوس ها را توضیح دهد. پیش از این، دانشمندان این تغییرات را به عوامل نامشخصی نسبت می دادند که نمی توانستند به طور کامل توضیح دهند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا میگویند این اولین بار است که شکل و عمق کف اقیانوس نقش مهمی در ذخیره‌سازی کربن دارد. چرخه کربن آنها دارند آنها نتایج تحقیقات خود را در مجله منتشر کردند مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر کرده اند

حرکت کربن بین جو، اقیانوس ها و قاره ها چرخه کربن نامیده می شود و یکی از اساسی ترین فرآیندهایی است که آب و هوای زمین را تنظیم می کند. عوامل خاصی مانند فوران های آتشفشانی و فعالیت های انسانی، دی اکسید کربن را وارد جو می کنند. عوامل دیگری مانند جنگل ها و اقیانوس ها این گاز را جذب می کنند. تعادل بین کربن آزاد شده و ذخیره شده، آب و هوای زمین را ثابت نگه می دارد.

چرخه کربن طولانی مدت از بخش های زیادی در مقیاس های مختلف تشکیل شده است. یکی از این بخشهاحمام سنجی” یا “اندازه گیری عمق» کف اقیانوس ها است. این به معنای عمق، متوسط ​​و شکل تخت است. عواملی مانند موقعیت نسبی قاره ها و اقیانوس ها، سطح آب و جریان های موجود در گوشته زمین بر عمق سنجی بستر تأثیر می گذارد.

همبستگی عمق بستر با ذخیره کربن اقیانوس

محققان در 80 میلیون سال گذشته عمق سنجی کف اقیانوس را شبیه سازی کردند و آن را به یک مدل کامپیوتری برای مطالعه ذخیره کربن در دریاها وارد کردند. نتایج نشان می‌دهد که عمق و شکل بستر بر سه عامل قلیایی بودن اقیانوس، اشباع کلسیت و عمق کربنات خنثی (عمقی که در آن نرخ تولید کربنات کلسیم برابر با سرعت انحلال است) تأثیر می‌گذارد.

این سه عامل نقش کلیدی در درک چگونگی ذخیره کربن در کف اقیانوس دارند. تغییر عمق کف اقیانوس در مکان هایی که عمق آب کمتر از 600 متر است و توزیع بسترهای با عمق بیش از 1000 متر بر این سه عامل تأثیر می گذارد.

محققان همچنین دریافتند که عمق سنجی به تنهایی 33 تا 50 درصد از تغییرات مشاهده شده در ذخیره کربن اقیانوس ها را در دوران زمین شناسی کنونی، عصر سنوزوئیک یا نئوزوئیک، تشکیل می دهد.

آنها می گویند که مدل های چرخه کربن معمولاً عمق و شکل کف اقیانوس را ثابت نگه می دارند یا آن را به عنوان یک عامل ثانویه در نظر می گیرند. این مدل ها به اشتباه تغییرات در ذخیره سازی کربن را به عوامل نامشخص تر نسبت می دهند. مانند دی اکسید کربن اتمسفر، دمای ستون آب و سیلیکات ها و کربنات هایی که از رودخانه ها وارد دریاها می شوند.

اما این تحقیقات جدید نشان می دهد که شکل و عمق کف اقیانوس شاید مهمترین عامل در تعیین میزان کربن ذخیره شده باشد. با توجه به اینکه ذخیره کربن یکی از راه‌های مقابله با تغییرات آب و هوایی است، این یافته‌ها از اهمیت بالایی برخوردار هستند. همچنین می توان از آنها برای مکان یابی استفاده کرد سیارات قابل سکونت در کیهان استفاده می شود.